درود...

از اينكه به تارنگاه من سر زدي،سپاسگذارم.

گفته بودي كه اين داستان خودم بود يا نه؟...بايد بگويم كه چيزي جز زندگي خودم را نمينويسم...زندگي آدمهاي دچار روزمرگي...و من ميانشان تنها گير افتاده ام.هر نوشته من ريشه در زندگي خودم دارد.

كاش آدمهاي دور برم اين اندازه يكنواخت و بي آماج نبودند كه اكنون من تنها ترين تنها باشم...

فردا نيز خورشيد خواهد دميد...